Net als alle andere dorpen in de bergen, heeft Bornos een grote ambachtelijke gemeenschap. Esparto, lisdodde, riet, de olijven twijgen, palm, leer en hout zijn de meest gebruikte grondstoffen door de ambachtslieden van het dorp.
El Coto de Bornos, ontstaan ​​op een boerderij van kolonisten, ligt op 5 kilometer van de stad.
Het dorp is ideaal voor rustzoekers, het heeft een rijke geschiedenis, belangrijk artistiek erfgoed, prachtige landschappen die u zeker zullen betoveren.

Op deze grond zijn sporen gevonden van Paleolithicum Inferior of Medium, dankzij de resten weten we dat we het kunnen dateren in het paleolithicum, ongeveer 30.000 jaar geleden. De meeste gevonden voorwerpen zijn uitgehouwen stenen werktuigen, gebruikt voor de jacht, bont schoonmaak, etc.

In oude tijden, lang voor de komst van de Romeinen, werd het bewoond door een conglomeraat van volkeren met invloeden van verschillende culturen, waardoor de plaats een bloeiende Iberische beschaving kreeg. Er zijn enkele in steen gebeitelde leeuwen ontdekt in het gebied, waardoor we een belangrijk centrum van de Iberische bevolking leren kennen.

Met de komst van de Arabieren wordt begonnen met de bouw van een versterkte toren, wat later het Castillo de Bornos wordt. In 1813 werden de grenzen van de provincie bepaald van de volgende steden: Cádiz, Jerez, El Puerto de Santa María, Algeciras en Sanlucar de Barrameda. In 1820, herstelde het het constitutionele systeem, werd er een nieuwe territoriale indeling gemaakt, die momenteel nog steeds van kracht is.

De typische gerechten van Bornos zijn de tagarninas esparragadas, aspergesoep (bekend als abajao), olijven die bereid worden zoals in elke plaats, zowel sajás als partías. De stoofschotels, waaronder de beroemde kool, goed voorbereid met stengels of stelen, de slakken die een speciale smaak krijgen door de kruiden uit de bergen, varkensvleesproducten zoals bloedworst, chorizo, morcón, enz. kortom alle producten die een speciale vermelding verdienen in traditionele gerechten.