Algeciras is eerst en vooral een haven- en industriecentrum, dat zich aan de andere kant van de baai naar Gibraltar uitstrekt. Toen Franco de grens met "El Roque" op het nabijgelegen La linea sloot, besloot Algeciras om de Spaanse werknemers die vroeger werkzaam waren op de Britse marinewerven over te nemen om de afhankelijkheid van Gibraltar te doorbreken.

Het is een industriële stad die de grote diepwatercontainerhaven en de nabijgelegen olieraffinaderij ondersteunt. Algeciras vervoert drie miljoen containers per jaar wat het de grootste maakt van Europa. De enorme kranen die je ziet, zijn de grootste ter wereld.
Voor de meeste mensen is Algeciras echter slechts een tussenstop, op weg naar Tanger en Marokko. Er zijn ongeveer acht oversteken per dag. Je ziet dus veel Marokkanen op doorreis, met name in juli en augustus, wanneer migrerende werknemers thuiskomen voor hun vakantie van hun werk in Frankrijk, Nederland en België. Als gevolg hiervan is er een sterke Arabische invloed zichtbaar, met veel borden en informatie in het Arabisch en Spaans. In de Marokkaanse wijk vindt u verschillende traditionele theewinkels die gespecialiseerd zijn in Marokkaanse muntthee. En er zijn een aantal Marokkaanse bakkerijen. Algeciras is misschien geen mooie stad, zoals de meeste grote havenplaatsen, maar, in tegenstelling tot sommige Costa plaatsen, is het een zeer eigen plaats met een echte havensfeer. Er is ook een jachthaven die iedereen verwelkomt.

Volgens de archieven, was de eerste nederzetting van de Romeinen, Ilulia TRADUCTA, in de eerste eeuw, met zijn maritieme handelsproducten, werd er contact toegestaan met diverse mediterrane havens.
Tijdens de zesde eeuw verloor Algeciras een deel van zijn belang. In 712 werd het Al-Hadra Al-Yazirat, de eerste Arabische stad gevestigd op het schiereiland. De stad is van groot historische belang tijdens de Middeleeuwen, het werd de toegangspoort tot de opeenvolgende invasies die plaats vonden in Al-Andalus. De stad leefde weer op in 1704 toen vanuit Gibraltar, een groep vluchtelingen zich vestigden in wat de oude medina was. Sinds de gemeente in 1755 werd overgenomen, is de stad tot op de dag van vandaag, de hoofdrolspeler geweest van de meest opmerkelijke gebeurtenissen in de Spaanse geschiedenis.

Meer dan 80% van de oppervlakte van de gemeente bestaat uit bos- en natuurgebieden, waarvan een groot deel van het grondgebied officieel beschermd is. Ongeveer 1.872 hectare behoort tot het natuurpark Los Alcornocales, het natuurpark Parque Natural del Estrecho beslaat 2316 hectare en is nog eens 58 hectare beschermd gebied te vinden tussen Algeciras en Los Barrios, het Paraje Natural de las Marismas van de rivier Río Palmones.